USJ en Kyoto

Hoi!

Wát een weekend, zeg. Veel gedaan, veel gezien en veel lol gehad. We, m'n gastgezin en ik, gingen dit weekend namelijk naar Universal Studios Japan en Kyoto. USJ ligt in Osaka, ongeveer 3 uur met de auto verwijderd van Nagoya. Kyoto ligt iets dichterbij. We overnachtten bij de opa en oma van m'n gastgezin en het waren hele leuke mensen. Ik had al eerder verteld over die opa en dat hij best lijkt op m'n Japanse opa, haha. Echt waar, hij praat zoveel! Ik heb ook nog gedroogde natou-bonen gekregen. Natou zijn bruine bonen gemaakt van 'daizu'. Veel buitenlanders vinden het niet echt lekker omdat het nogal plakkerig is en stinkt, ik vind het heel lekker! 

Vrijdag gingen rond 6 uur gingen we vertrekken. Die dag hadden m'n gastzusje en ik nog school, dus nadat we thuiskwamen heb ik nog even snel m'n tas ingepakt enzo. De oudste gastbroer had de dag ervoor taart gemaakt dus dat hebben we nog gegeten. Zo ontzettend lekker! De vorige keer dat hij kwam, maakte hij ook taart klaar en dat was ook super lekker. Echt, de hele familie kan heel lekker koken! Ik weet alleen niet of m'n gastbroer van 19 kan koken, hij heeft nog nooit iets klaargemaakt xD. Ook niet tijdens die week dat m'n gastouders weg waren terwijl hij wel een paar keer op het schema stond. Oja, en het is toch helemaal niet raar dat ik de ondergoed van m'n gastgezin niet wil opruimen/wassen? Blijkbaar vond m'n gastbroer dat raar. "Het is toch schoon?", zei hij, haha. Naja, ik vind het niet echt fijn als iemand anders m'n ondergoed aanraakt, ook al is het schoon of vies. Maar goed, dat is gewoon iets dat ik niet wilde doen :/ Tja, ik ga even weer verder met m'n verhaal. We aten dus die hele lekker taart en toen kregen we nog allemaal cadeautjes die m'n gastouders hadden gekocht in Thailand en China. Ik had een heel schattig t-shirt met een kat erop gekregen, een sleutelhanger van een kat, nog een sleutelhanger met een obento eraan, een usb-stick van een beer, een zakje noten en een armbandje. Super lief van ze! Daarna stapten we de auto in richting Osaka!

De rit was lang, maar te doen. We gingen nog bij een food-court langs de snelweg wat avondeten. Ik nam katsu-don. Dat vind ik echt lekker! Het is zeg maar een kom met rijst onderin, en daarboven een Japanse schnitzel met saus. Makkelijk, snel en goedkoop. Prima toch? Hahaha. In Nagoya is miso-katsu erg populair. M'n echte moeder had een keer miso-katsusaus gekocht en toen vond ik het niet echt lekker. Daarom ben ik een beetje bang of ik het nu ook niet echt lekker vind. Ik ga het wel nog een keer proberen, though. Wie weet, kan ik er niet meer van af blijven als ik het heb gegeten! Dus ja, daarna stapten we de auto weer in en een uurtje later zaten we in hartje Osaka. Een ander uitwisselingsstudent, ook een Nederlander, woont ook in Osaka en hij zat dus blijkbaar heel vlakbij van waar ik overnachtte dat weekend! Die opa en oma waren echt hele gezellige, lieve mensen. Tot m'n groten verbazing kreeg ik ook nog zakgeld voor die volgende dag in USJ. Van wat ik weet van de Japanse cultuur is dat als je een cadeautje krijgt, of envelop (met geld erin), je het niet openmaakt waar de gever erbij is. Tenminste, dat is wat ik altijd doe als ik een envelop met geld krijg van familie. Dan neem ik het even stiekem mee naar boven en kijk ik daar wel. Maar als ik een cadeautje krijg van m'n vriendin, scheeeeeeur ik het open en gooi ik he inpakpapier wel ergens neer. Voor hetzelfde geld als ik iets van m'n ouders krijg, hoor, haha. Ik vond het wel heel lief van die mensen, maar wist niet zo heel goed hoe ik moest reageren. Ik zei wel heel vaak dankjewel en 'mag het echt?'. Later vroeg ik aan m'n gastmoeder of het goed was hoe ik reageerde. Toen zei ze dat ik de envelop gewoon open mocht doen en blij mocht zijn met de inhoud. Toch wel anders dus. Die vrijdag ben ik maar vroeg gaan slapen, want die volgens de dag gingen we naar Universal Studios!


De heenweg van toen we naar Osaka gingen. Omdat de langs de Japanse snelwegen meestal een muur is gebouwd, kun je nooit echt het uitzicht zien. Hier wel!



Die zaterdag stond ik rond kwart voor zes op. Iedereen lag nog te slapen, behalve de oma van m'n gastgezin. Ze maakte het ontbijt klaar en niet zomaar een ontbijt. Een Ontbijt met hoofdletter O. Ik ging haar helpen en er waren zoveel kommetjes met allerlei eten! We aten 'shake' die ochtend. Een stukje zalm dat best wel 'zoutig' smaakt. Na het lekker ontbijt gingen we met de auto richting USJ. In USJ was de Harry Potter attractie net nieuw. Ze hadden dan een hele Harry Potter gebied gemaakt en zelfs Zweinstein nagebootst! Dat was echt hartstikke ''wauw". Dat ze zelfs Hogwarts hadden nagemaakt, echt, super gewoon. Omdat het een zaterdag was, was het ook heel druk in het pretpark. Het deed met wel erg denken aan Disneyland. Ook als je binnenkomt was er een straat vol met winkeltjes. Er waren echt veel mensen die verkleed gingen als een Hogwarts-leerling, met zo'n Harry Potter jas en een sjaal. Ik dacht: "Hey, dat wil ik ook wel!", totdat ik het prijskaartje zag, haha. Als je zo'n jas en sjaal wilt kopen, moet je zeker wel 180 euro neerleggen op de toonbank. Nee bedankt, dacht ik. Ik kan dat geld wel voor iets beters gebruiken.  

Er waren veel attracties met filmthema's, zoals Spiderman, Back To The Future, Terminator, Harry Potter, Jurassic Park, Jaws, etc. Maar er waren ook andere attracties die geen film als thema hadden, Hello Kitty bijvoorbeeld. Dat was dan ook meer voor de kleintjes. Echt alle attracties waren heel tof! Ik vond Harry Potter toch wel het gaafst. Dat vond iedereen blijkbaar ook, want de wachttijd was 180 minuten... Je moest eerst bonnetjes halen met de tijd wanneer je het Harry Potter gedeeld kan bezoeken. Wij konden erheen tussen 3 en 4. Je had een lange straat vol met winkeltjes, Harry Potter-style. Echt elk winkeltje was heel schattig met allerlei Harry Potter spulletjes. Maar o, wat wás alles duur zeg! Ik denk bijna wel duurder dan Disneyland. Ik heb uiteindelijk een doos koekjes gekocht, een sleutelhanger en een pasjeshouder (zoiets). In Hogwarts kon je niet alles bekijken, de eetzaal bijvoorbeeld. Dat had ik echt willen zien... Maar waarschijnlijk is dat een heel duur restaurant waar alleen van die VIP-leden kunnen komen. De wachtruimtes voor de attractie zelf was wel echt heel cool. Ze hadden het trappenhuis nagemaakt (zonder bewegende trappen though) en de schilderijen bewogen en praatten echt! Dat was zo ontzettend cool, haha. Ook was de werkkamer van Dumbledore nagemaakt. Echt alles herkende je: de pratende hoed. de spiegel die je wensen liet zien, de 'poison room', de opera-zangeres van de ingang van Gryffindor en-zo-voort. 

 Wat wel leuk was, er stond op het bordje bij de ingang "180 minuten", dus wij eerst aarzelen van ja, het is dan wel zo 6 uur. Maar we kwamen ook naar USJ om Harry Potter te zien en we waren al langs de leukste attracties geweest dus we sloten aan bij de rij. Er was trouwens nog een hele rij buiten Hogwarts (en natuurlijk ook ín Hogwarts), maar toen we eenmaal (eindelijk) binnen waren, dacht zo'n man die daar werkt dat we een zogehete 'expresspass' hadden. En dat is dan een pas waarmee je sneller door de rij kunt. Dus die 180 minuten wordt dan iets van 90 minuten ofzo. Haha, en wij liepen dus gewoon door. Je had die gezichten van die mensen die in de rij stonden moeten zien. Iedereen moe en chagrijnig van het wachten en wij renden lekker door. Hihi, de plek waar de bankjes voorbij vlogen waren ook echt super cool. Er hingen allemaal kaarsjes boven en de muren van allemaal spiegels. Dus het lijkt dan alsof er nog meer kaarsjes waren en dat de ruimte heel groot was. Ik vond dat ze de attractie zelf heel cool hadden gemaakt. Je zat als het ware op een bezem en je vloog samen met Harry en de anderen rond Hogwarts en het verboden bos. Je ging ook van die zwarte spoken (geen idee hoe die ook alweer heetten...) wegjagen met dat witte licht. Je snapt me wel als je Harry Potter vaker hebt gezien. Dus ja, dat was erg leuk! Daarna gingen we nog naar een ander achtbaan (2 keer in totaal, want het was echt supergaaf) en toen gingen we de parade kijken. 

Wat me wel opviel, was dat ook Assepoester en Alice (van Alice in Wonderland) er waren. Want, zij waren toch van Disney? Beetje raar en apart. De parade van Disney is dan toch wel het leukst en het gaafst. Hier hadden ze alleen maar lichtjes en hele harde (dezelfde) muziek. Haha, was wel leuk though. Maar met Disney valt het toch niet te vergelijken. 

 Rond half 9 gingen we alweer weg, iedereen was moe en had honger. We hadden namelijk niks gegeten na de lunch. Alles is zo ontzettend duur! Een pizzapuntje was iets van 600 yen, omgerekend zo'n 5 euro. Voor 5 euro kun je een lekkere Domino's pizza bestellen. Haha, ik heb liever Domino's, hoor. Maar goed, we besloten dus om sushi te gaan eten. 'Kaiten sushi' aten we. Kaiten betekent draaien. Dus sushi dat draait. Wat bedoel je nou Asa? Ja, je hebt dan een soort lopende band met allerlei bordjes met sushi erop. Als er een bordje langskomt met de sushi die jij wilt, dan pak je het gewoon af van de lopende band. Eén bordje is ongeveer 100 yen (eigenlijk 108 yen inclusief belasting). Ongeveer bij 8 bordjes begin je al aardig vol te zitten. Dus dan kom je op een mooi bedrag uit. Het is helemaal niet duur (tenzij je heel veel bordjes pakt) en het is erg lekker. Twee sushi's in één klap zou'k zeggen! 

 

We kwamen ook weer een beetje laat thuis, zo'n 11 uur ofzo. Ik ging daarom maar meteen slapen, want de volgende dag gingen we naar Kyoto! Kyoto ligt 'vlakbij' Osaka, dus we zaten niet zo heel lang in de auto. Ontbijt was echt heel veel. Die oma van m'n gastgezin was super vroeg op gaan staan om rijst te koken en ander eten klaar te maken. Ik ging haar helpen, want ik werd ook best vroeg wakker. Geen idee, ben eraan gewend denk ik, haha. Ik hou echt van Japans ontbijt. Sowieso 'washoku' vind ik nu echt hartstikke lekker. Washoku betekent Japans eten. Dat kan natuurlijk van alles zijn, maar rijst en miso-soep zitten wel altijd in het menu. Elke dag eet ik wel washoku en het verveelt nooit. Tuurlijk heb ik soms trek in een lekkere hamburger of spaghetti bolognese (aahhh, en een boterham met Nederlandse kaaaas). Washoku is trouwens ook best gezond voor je. Ligt ook aan hoe je het eet en met wat, maar meestal is het best gezond (je kan er ook goed van naar de wc, hallelujah, zeg). Maaaar waar was ik? Oja, Kyoto! We gingen die dag dus naar Kyoto. Kyoto is een stad in Japan dat erg bekend staat om zijn natuur. En omdat deze periode van herfst de bomen heel erg mooi zijn, koyo (=de kleuren van de herfst), was het ook aardig druk. het stikte van de mensen gewoon. Ook omdat het in het weekend was, was het best druk. Er was zelfs een rij voor de trein. 

In Kyoto heb je verschillende plekken die je kunt bezoeken. Zoals de Kinkakuji-tempel, beroemd voetenbad, Arashi-yama, etc. Wij gingen naar Arashi-yama. Yama betekent berg en die berg is erg beroemd daar. We gingen in Arashi-yama eigenlijk heel veel wandelen en heel veel foto's nemen, want we zijn natuurlijk Japanners, haha en Japanners nemen heeel veel foto's. Je wilt niet weten hoeveel foto's mijn gastmoeder maakt. Dat is ook een van haar hobby's. Dus ja, wij lopen en lopen en van het uitzicht genieten. Ik moet eerlijk zeggen, het was ook heel mooi. Vooral de momiji-bomen (een boomsoort met hele mooie blaadjes die in deze periode rood kleuren) waren prachtig. Maar het was zo ontzettend druk! Er waren heel veel mensen die ook gingen picknicken. Super gezellebel natuurlijk. Later gingen we nog winkeltjes kijken voor cadeautjes en ik heb ook wat cadeautjes gekocht. Ik zeg natuurlijk niet wat, hehe. Daarna hadden we het wel zo'n beetje gezien en gingen we naar het appartement van m'n oudste gastbroer. Hij studeert namelijk in Kyoto. Ik had nog wel de Kinkakuji-tempel willen bekijken, maar je kunt natuurlijk niet alles hebben, toch? Bij het appartement gingen we allemaal even naar de wc en namen we afscheid met de oudste broer. Lunch voor mij bestond uit twee onigiri's van de combini! Guess what? Tonijn - mayonaise! Hahahaha... Ik had laatst ook een keer mentaiko en ebi geprobeerd, dat was ook lekker hoor, maar dat eerste blijft toch wel m'n favoriet. Toen maakten we weer een lange rit richting huis. We hadden bij de 'Sukiya' (een restaurant) nog wat gegeten en daarna gingen we toch echt naar huis... Omdat Osaka en Kyoto best wel warm was, was het thuis best wel koud. Nagoya is ook wat kouder. Brrrrrr.... Die volgende dag had ik trouwens geen school, dus dat betekende UITSLAPEN! Want uitslapen heb ik al een hele lange tijd niet meer gedaan. En als ik dan 'uitslaap', is dat dan toch echt wel tot 7 uur. Maar die maandag lag ik tot half 10 te snurken in bed. Eigenlijk is het wel een beetje onbeleefd om tot zo laat te blijven slapen (vind ik), want iedereen is al bezig met bijvoorbeeld opruimen, huiswerk, etc. Maar m'n gastzusje sliep ook door tot half 10, hoor. Ik denk dat iedereen wel is gaan uitslapen. Die dag had iedereen vrij, behalve m'n gastbroer. Maar ja, ik voelde me weer helemaal uitgerust :) . 

 

De foto links is een brug dat helemaal voor was van de mensen! De brug is erg bekend en heet "Togetsukyo". We hadden echt geen zin om die brug over te steken... Het zou zeker wel een half uur duren voordat je aan de overkant bent, haha.

Vandaag is het dinsdag. De toetsweek is begonnen en iedereen is 'hard' aan het leren. M'n gastzusje is nu aan het slapen en m'n gastmoeder is het avondeten aan het voorbereiden. Nikujyaga is wat we vanavond eten hoorde ik. Grote stukken aardappelen, wortels en ander groente met vlees is dat. Een soort stoofpot eigenlijk met een zoet smaakje eraan. Google maar xD. Vandaag had ik gendaibun gemaakt op school. Ging wel denk ik. Kanji leren was wel erg moeizaam, maar het gekke is, is dat ik het nu leuk vind om kanji te schrijven. Dankzij shodo (Japanse kalligrafie) is m'n handschrift echt mooier geworden heb ik het gevoel. Yeeeh! De teksten van de toets begreep ik ook wel, vooral de laatste. Ik zie wel wat ik voor een prachtig cijfer heb, hahaha. 

Dat was het dan weer voor vandaag. De toetsweek duurt tot volgende week dinsdag, en die dinsdag hebben we weer gelijk kyudo. Gek om te bedenken dat ik na de toetsweek nog maar 17 dagen echte schooldagen heb. Dan is het kerstvakantie en hebben we alleen kyudo (op sommige dagen). Geen idee of we ook op kerst kyudo hebben. Zou goed kunnen als na de kerst er een wedstrijd is, want dan moeten we oefenen, oef! Naar school op 1e en 2e kerstdag -,- Dat is ook voor het eerst voor mij, haha.

Doei allemaal!

Updateje

Konnichiha!

Japan wordt echt koud nu. Het is super koud als je in een rok 's ochtends vroeg richting school fietst. "Brrrrrbrbrbrrrrrrr!". Ik heb net bij Apita (dus die 'kleine' winkelcentrum) in de Daiso (een winkel waar ze van alles verkopen en alles 100 yen = 80 cent ongeveer kost) hele warme sokken gekocht <3 Die heb ik nu lekker aan, hehe. Ook heb ik speldjes gekocht, want dat is handig. Twee staartjes in je haar is trouwens helemaal niet kinderachtig hier. Ik heb het ook geprobeerd vandaag en daar had ik heel veel lef voor nodig. Bedoel, als je dat in Nederland doet is het. lijkt het me best wel raar. Maar gelukkig kreeg ik leuke reacties en was het helemaal duim, haha. Ik vind het nu wel leuk om van alles te proberen met m'n haar namelijk. In Nederland had ik m'n haar altijd los en in een staart als ik thuiskwam. Nu vind ik het leuk om te experimenteren! 

Omdat ik m'n mobiel weer heb, zal ik in deze post wat foto's plaatsen van m'n kleine avontuurtje :)

Dit was op Nagoya-station ervoor. Dat puntige beeld in de verte is het midden van een rotonde. Allemaal raceauto's en andere dure vierwielers. Er waren ook allemaal hele nette mensen en iedereen liep heel snel. Nagoya-station is een van de drukste stations van Japan en ook ondergronds, de metro, was heel erg druk. Het was allemaal wel te begrijpen though. 

Toen ik aankwam bij Yabacho-station kwam ik deze mall tegen. Matsuzakaya-mall. Op deze verdieping hadden ze net een hele grote uitverkoop, allemaal hebbedingetjes. De H&M is hier trouwens een best wel dure winkel. In Nederland zeg je: "Ik ben naar de Bijenkorf geweest, yeeh!". In Japan zeg je: "Ik heb lekker geshopt in de H&M". H&M voor mij is echt een hele normale winkel, waar ik soms kom voor t-shirts ofzo. Niets bijzonders. Iedereen gaat naar de H&M, haha. 

Tegenover de 'Parco' (ook een grote mall, nog groter dan Matsuzakaya), was er een grote GAP-store. En er was echt een hele lange rij voor die winkel, niet normaal Van hier tot aan Amsterdam! Ze deelden in de ingang allemaal kortingsbonnetjes uit en iedereen wilde die hebben. Ik hoefde er niet te kijken. 

De winkelstraat. Met allemaal bekende namen en grote winkelcentra. Het was eigenlijk een beetje Tokio (Ginza enzo), maar dan met wat minder mensen. Een hele lange straat was het! Ik heb zeker wel een paar kilometer gelopen die dag. 

Wat ik vertelde in m'n vorige post. De SKE48-cafe. Het zag er heel leuk uit van binnen en van buiten. Nu was het niet zo druk, maar als een bekende 'idol' komt, staat er vast een hele lange rij. Misschien wil ik er wel een keertje een bakkie komen doen, haha. Maar niet alleen.

De reuzenrad in Sakae. De ultieme dateplek zeg maar. Daar staat het ook om bekend heb ik gehoord. 

De Nagoya TV Tower. Lijkt een beetje op Tokyo Sky Tree, maar dan wat kleiner. Daarbinnen heb je ook een restaurant en kun je over heel Nagoya heen kijken. Staat ook op m'n lijstje! 

Dit is de Oasis 21. De grote shuttle met een glazen dak met daarin water. Heel tof. Dus als het mooi, helder weer is, en je loopt daar beneden, geeft dat een heel cool onderwater-effect. Jammer genoeg was het bewolkt die dag... Wat wel leuk is, je kunt ook op het dak lopen hier. Onder de grond waar ik sta, is er trouwens ook een hele grote winkelcentrum. 

Onder de Oasis 21. Ze hadden net een beurs. Er waren allemaal kinderen, haha.

Toen ik weer terugging naar Nagoya-station was er ook daar weer een grote winkelcentrum in het station. Wel allemaal dure winkels, hoor. Niet echt bestemd voor scholieren zoals ik. Maar ik vond het wel leuk om even te kijken. En kijk eens! Een heel leuk plaatje dit. Allemaal leuke kerstspulletjes en je kreeg het er helemaal warm van :)

Het spoorschema. Het dichtstbijzijnde station van mijn huis is Kozoji. Ik weet alleen niet of je het kunt zien, tho. 480 yen heen naar en terug weer hetzelfde bedrag. Je bent dus wel zo'n 10 euro kwijt voor transport. Vergeleken met Nederland valt dit dus reuze mee vond ik. 

Galbo! M'n nieuwe favoriet, haha. Dit is zoooo ontzettend lekker en het is chocola dat niet smelt in je handen. Heel handig en heel lekker. 

Dus ja, dat was het wel zo'n beetje qua foto's van die dag. Het was echt een leuke dag. Ik was dan wel in m'n eentje, het was best tof. Morgen weer natuurlijk een normale schooldag. Een normale, maar wel koude schooldag. Ze hebben helemaal geen verwarming op school :(. Hier in Japan heb je normaal geen centrale verwarming. Je moet het dus doen met dikke kleren en heaters. Kotatsu natuurlijk ook! Want dat is echt heel lekker warm. Dat wil ik ook wel in Nederland, haha. Maar een kotatsu kan ook gevaarlijk zijn. Als je per ongeluk slaapt in een kotatsu kan dat erge gevolgen hebben. Al het vocht van je lichaam verdampt dan en dan kun je zelfs doodgaan. Ik had laatst even geslapen in een kotatsu; het is zo lekker warm! Maar je moet wel oppassen.

Gisteren was de oudste broer van de familie thuisgekomen. Een heel spontane jongen, haha. Hij maakt ook het eten klaar vanavond. 

Ik ga maar eens stoppen. De werkkamer is nogal koud.

Doeidoei! 

'Otona No Kaidan'

Hey iedereen,

17 november alweer, wat gaat de tijd toch snel. Over iets minder dan twee maandjes zeg ik vaarwel tegen hemel op aarde. Dan keer ik terug naar het koude kikkerlandje waar de stapels schoolwerk op me wachten. Ach ja, geeft niet. Nu heb ik het idee dat als ik terugkom, gewoon 200% kan geven voor school. Hopelijk heb ik die spirit ook na m'n uitwisseling, haha... Maaaar, ik wil nog helemaal niet nadenken over teruggaan! Ik wil/ga nog zoveel doen! 

Oja, vandaag he. Na school toen we gingen opruimen (net als in een van m'n filmpjes), had ik m'n mobiel in m'n tafeltje gestopt. -Mobiel die ik uit Nederland heb meegenomen- Ben ik'm vergeten mee te nemen, haha! Dus ik zit nu zonder mobiel. Eerst dacht ik: "OHNEE HELLUP, OH WAT ERG. HOE MOET IK VERDER". Maar later dacht ik dat ik dit al eens eerder had meegemaakt. En ik redde het prima, haha. Tijdens de orientatieweek in Tokio hadden we een week lang helemaal geen internet. Toen was het weleens moeilijk, omdat je met het thuisfront contact wilt opnemen, maar het ging helemaal prima. Nu heb ik dan wel m'n laptop, maar het is toch anders. Voor m'n uitwisseling kon ik het niet uit m'n hoofd halen om een weel/dag zonder internet en/of mobiel te zitten. Nu blijf ik gewoon kalmpjes. Weliswaar een beetje gefrustreerd in het begin (wat als m'n mobiel ook niet in m;n tafeltje zit), maar wat heb ik nog aan die mobiel. Het enige wat voor mij nog waarde heeft, is muziek. Ik hou echt van muziek. Spelletjes doe ik nauwelijks, en oja, foto;s en video's betekenen wel veel voor me. Vooral die foto's die ik hier heb genomen. Hahah. ik schrijf nu alsof ik m'n mobiel nu al kwijt ben. Wat ik eerst moet doen is morgen in m'n kastje kijken. 

Ik moet even m'n excuses aanbieden.

Excuses.

Waarom? Ik ging gister m'n blogs teruglezen en ontdekte nogal wat spellingsfouten. Zelf vind ik het hartstikke vervelend als ik een tekst lees en dat het barst van de fouten. Nu doe ik het zelf... Het zijn van die foutjes die je maakt als je snel typt. Dus hierbij, ik ga beter opletten, haha.

Nagoyanen voor een dag

Nagoyanen, is dat een werkwoord? Haha nee, ik heb het even snel verzonnen. Maar het zou wel leuk zijn als dat woord in de Dikke Van Dale terechtkomt. Gister ging ik in m'n eente naar Nagoya namelijk. Ik ging een hele dag 'Nagoyanen'. Door Nagoya lopen, toerist zijn, heerlijk vond ik het. Ik kreeg gelukkig toestemming van m'n gastmoeder en heb toen de dag ervoor helemaal uitgezocht hoe het zat met de treinschema's. In Nagoya heb je het Sakae-gedeelte. Sakae is een deel van Nagoya waar allerlei grote winkelcentra, uitgaansgelegenheden zijn. Nagoya staat ook wel bekend voor zijn futuristische gebouwen, zoals de Oasis 21. Oasis 21 is soort van een grote shuttle met daarin water als dak. Ik had foto's gemaakt, maar omdat ik m'n mobiel niet bij de hand heb, lukt het nu ff niet. Misschien morgen of overmorgen. Maar goed, ik ging rond 9 uur weg (ik had geen kyudo die dag) en fietste naar het station. Ik ging in totaal 3 keer overstappen. Een hel als het een ander vraagt. Dat gedoe de hele tijd. Ik vond het super tof. Echt kikkuh. Nooit gedacht dat ik daar kon lopen, een plek waar ik het helemaal niet ken. Ik ging ook in de metro. Er waren zooooveel mensen. Echt heel veel. In de metro was het ook heel erg druk. Je werd helemaal platgedrukt, haha. Van Nagoya-station moest ik even lopen naar de metro. Eerst kon ik het niet vinden, maar na een tijdje wel. Toen naar Sakae-station en van daar naar Yabacho-station. Er was een winkelcentrum waar ik heel graag heen wilde en dat was naast Yabacho-station. Ik heb heel veel winkels gekeken, haha. Heb nog een 2 shirts met lange mouwen gekocht en sokken (hihi). Ook heb ik de Nagoya-tower gezien! Het lijkt een beetje op Tokyo-skytree.Ik heb echt heel veel gelopen zeg. Ik denk dat de meesten van jullie het wel kennen (als je wat Japankennis hebt). AKB48. De Japanse meisjegroep. Onder AKB48 heb je ook weer andere groepen per regio, zoals SKE48. SKE staat dus voor Sakae. Er was dus ook een SKE48 cafe. Ik vond het wel geinig en heb dus een foto genomen. Er was ook een kalender bij dat cafeetje. En bij elke dag stond een foto van een 'idol'. Die idol komt dan die ene dag serveren. Het is dus best handig als je weet wanneer je favoriete idol komt. De terugweg was heel relaxt. Ik wist waar ik heen moest en alles ging helemaal duim. Voor herhaling vatbaar als je het mij vraagt. De volgende keer wil ik ook wat tempels bezichtigen en er is ook een grote Japanse tuin in Nagoya. Misschien leuk om te kijken.

 'Otona No Kaidan' betekent letterlijk 'de volwassen trap'. Bij elke trede die je neemt, hoe volwassener je wordt. DIe dag heb ik sowieso 3 tredes genomen. 

Respect voor alle moeders

M'n gastouders zijn al een tijdje weg op vakantie in Thailand en zo te horen hebben ze het erg naar hun zin. Hier thuis gaat het ook wel goed. Ik heb twee keer het avondeten gemaakt. Een keer pannenkoeken en vandaag spaghetti bolognese. Het was vandaag eigenlijk de beurt van m'n gastbroer, maar omdat hij laat thuiskwam, maakte ik het eten maar klaar. Niet heel moeilijk ofzo, hoor. Maar je moet zo heel veel maken, omdat je met best veel mensen bent. De obento voor deze dag had m'n gastzusje moeten maken, maar omdat ze een beetje laat was, was er geen tijd meer. Daarom maar rijst gestopt in onze obento's met furikake (soort rijstbeleg). Op school heb ik nog twee sandwiches gekocht. Als je elke ochtend voor 7 personen ontbijt, lunch en avondeten moet maken, word je duidelijk moe. En daarnaast nog het huishouden doen, tot 2 uur werken, wauw. Respect daarom. Dat het nogal werk is, merkte ik heel erg deze week. Ik heb ontbijt gemaakt vanochtend en avondeten en dat was al een hele klus. Gelukkig vind ik het zelf wel leuk, koken. Maar elke dag? Hmm... Dan weet ik niet of het ik het nog zo leuk ga vinden. Ik ben nu ook heel erg bezig. Afwassen, afdrogen, was doen, en als het even kan nog Kumon of iets anders leerzaams. Want als je van kyudo thuiskomt en dan nog moet opruimen en andere dingen doet, is het zo 10 uur. En ik moet altijd wel voor 11 uur in bed liggen, anders red ik het die volgende morgen niet. Het liefst stap ik voor 10 uur m'n bed in. Lukt niet altijd, though. Maar ja, respect voor m'n gastmoeder. Niet alleen voor m'n gastmoeder, hoor. Voor alle moeders die elke dag eten klaarmaken, was doen, kleren opruimen die de kinderen zomaar laten slingeren, lunch maken en het er nog ook leuk uit te laten zien, overdag nog werken zodat iedereen nog iets leuks kan doen die maand, kinderen van school ophalen omdat het donker is en regent, hun kinderen verzorgen als ze zijn gevallen van de schommel, en-zo-voort. Natuurlijk mag ik de vaders ook niet vergeten. Mijn gastvader gaat elke dag vroeg weg om te werken. Zodat er brood op de plank komt. Als ik stickers had met daarop 'respect', zou ik ze allemaal weg hebben gegeven aan m'n gastouders (wees niet bang pap, mam, aan jullie geef ik de gouden respect stickers). 

Poeh, wat is het toch gemeen koud hier. Vooral als je een rok aanhebt. 's Ochtends op de fiets is echt een hel. Die koude wind snijdt zo in je gezicht en je huid wordt helemaal aangetrokken. Een rok is echt heel stom. Zo koud! School uniforms zijn wel heel leuk en aardig, eigenlijk zijn ze niet heel ideaal. In de zomer is het te heet en in de winter te koud. Je hebt dan wel een zomer-en winteruniform, veel helpt het niet echt. Je mag boven je winteruniform alleen een lange vest aandoen (die overigens zwart of donkerblauw moet zijn met niks eraan). Onder je uniform mag je zoveel aandoen als je zelf wilt, maar dan zie je er zo dik uit en dat wil je niet. Ughh, een broek is toch wel heel fijn dan, haha.

Morgen weer een doodnormale dag. Het is morgen wel de laatste dag dat we kyudo hebben deze week en volgende week. Dit omdat we tijd krijgen om te leren en volgende week toetsweek hebben. Vrijdag gaan we wel met de hele familie naar Osaka voor Universal Studios Japan! Yeeeh! Ook gaan we Kyoto bezichtigen :). Leuk leuk, hehe.

Ik ga maar eens stoppen. Het is a;weer half 10. Zometeen de was ophangen en dan proberen natuurkunde te doen in het Japans. Ik snap er geen ene drol van :D En toch ga ik die toets maken, haha... 

Doei iedereen! Welterusten alvast :)

shashin!

Hey allemaal,

Niet veel belangrijks te melden. Of vinden jullie alles wat ik meld belangrijk? Zo ja, arigatou! Ik doe hartstikke m'n best om deze blog bij te houden. Veel mensen kunnen niet zo heel lang een blog bij houden, het duurt te lang, te druk of geen zin. Die drie dingen heb ik ook, maar zoals ik in een van m'n eerste posts al zei: "Het lijkt me zo leuk om dit terug te lezen over x jaar". Ik kijk er al naar uit om als een oud dametje van 80 op een iPad 67 dit terug te lezen in een vliegende stoel misschien op Mars. 
Foto's deze keer van de laatste paar weken! 

 Mount. Fuji! Toen ik naar Tokio ging voor de bruiloft van m'n nicht, had ik het geluk om even van mount. Fuji te kunnen genieten. Na zo'n 40 minuten vanaf Nagoya zag je het al. Wat een mooie berg zeg. Het is zeg maar een perfect puist, snap je, hahaha. Mensen die elke dag wakker worden en de gordijnen opendoen en dit zien, hebben echt geluk. Of met Japanse thee (otcha) en een Japans snoepje genieten van het uitzicht. En als het even kan met sakura-bomen ernaast. Helemaal zen. Helemaal perfect. Helemaal Japan! 

 In een super mooi, luxe hotel waar de bruiloft plaatsvond. Er waren iets van 8 bruiloften in dat hotel die dag. Het was een heel oud hotel, maar zag er best modern uit. Je merkte wel dat het een beetje oud modern was. Misschien, ooit, hopelijk, over 10 jaar, wie weet, sta ik daar ook :)

De zaterdag toen ik met (een deel) de kyudo-club mensen ging van m'n groep ging aanmoedigen. Het zag er zo uit. Een best wel grote 'dojo' (plek waar mensen schieten) en er pasten 12 mensen in. Er waren heel veel mensen en de meeste waren studenten net als wij die gingen aanmoedigen en/of meedoen. Veel mensen hadden dus ook een hakama aan. Ik weet dat er rond december weer een wedstrijd is, en dan ga ik ook meedoen. Maar eerst wil ik ervoor zorgen dat ik echt meer kan raken, want vandaag was het alleen maar mis :/ . 

Boottochtje met uitwisselingsstudenten! Jammer genoeg regende het toen, dus veel konden we niet zien. Maar het was heel mooi :). Je zag ook veel 'koyo' en dat was echt heel erg mooi. Koyo betekent de kleuren van de herfst. Dus groen, rood, geel en bruin. Het was wel een heel gedoe, want je moest je schoenen uitdoen voor in de boot en ik had net van die hele vervelende schoenen aangedaan van waar je de veters los moet maken en blablabla. Echt heel irritant. Maar goed, ik kreeg hele natte sokken... En natte sokken zijn nogal very kut, haha.

De YFU-groep van die dag. Er waren nog wat meer mensen die in/rond Nagoya wonen, maar alleen deze mensen konden komen. Nieuwe vrienden gemaakt en het was een hele gezellige dag, hihi. 

Hoe in godsnaam moet je hier je behoefte doen, hahaha. Je kon er niet eens normaal zitten zo smal en klein dat het was. Misschien dat de gemiddelde Japanner het wel kan, maar ik paste er niet in. Tussen de wc en de muur was iets van 15 centimeter ofzo, dus je benen kunnen er sowieso niet tussen passen. Je moet dus schuin zitten, haha. Ik vond het best wel grappig, dus nam een foto. Don't judge me....

Het middageten was alsof een engeltje het had klaargemaakt. Dat kleine potje links was matsutake-gohan. Een godengerecht. Ik zou dit wel elke dag kunnen opsmullen. 

Kumon wordt nu toch wel saai, hoor. Elk pakket is zowat hetzelfde. Maar goed, dit doe ik dan tijdens sommige lessen. Ik heb wel nieuwe woorden geleerd en nuttig was het soms wel. Maar in het begin helemaaaal niet. Ik zit nu zowat bijna helemaal vooraan. Een beetje in het midden. In Japan gebruiken ze trouwens nauwelijks balpennen, alleen vulpotloden. Ook tijdens toetsen. Ze schrijven wel heel lekker! 




Over volgende week
Zondag een vrije dag yeeh! Ik ben van plan om helemaal in m'n uppie naar Nagoya te gaan. M'n gastmoeder vindt het goed gelukkig. Ze zei wel dat ik niet moest verdwalen, haha. Tuurlijk ga ik dat niet doen. M'n gastouders gaan aanstaande vrijdag een weekje naar Thailand (ofzo)(ergens in Azië, haha). Dat betekent dus dat m'n gastbroer en m'n gastzusjes en ik het huishouden moeten doen. We doen het ook als ze er zijn, hoor. Maar nu moeten we de obento, ontbijt en avondeten zelf maken. Een heel gedoe eigenlijk. Want m'n gastmoeder wordt elke ochtend heel vroeg wakker om rijst te koken en onze obento's klaar te maken, plus miso-soep te maken. We hebben dus een heel schema gemaakt van wie wat en wanneer maakt. Ik maak twee keer het avondeten klaar. Pannenkoeken en ik ga spaghetti klaarmaken. Geen idee wat voor spaghetti, misschien bolognese of iets anders makkelijks. Bedoel, je komt laat thuis van kyudo en dan heb je niet echt veel zin om een 4 gangenmenu voor te schotelen, toch? Maar goed, dat betekent ook HOUSEPARTEEEHHH!!! Feeestuuuh. Hahah, misschien geen project-Kasugai, maar wel misschien ergens heengaan. Wel een beetje jong doen, hehe.

Wat te doen bij een aardbeving?
Gister hadden we een aardbeving/brand-oefening op m'n school. Dat gebeurde tijdens het zevende uur en het was allemaal heel anders dan ik in Nederland had gedaan. Allemaal heel serieus, recht, precies en zonder fouten. We zaten allemaal in de klas en opeens hoorden we geluid dat moest voorstellen als een aardbeving. In Japan zijn er nog steeds best veel aardbevingen. Allemaal naschokkingen van drie jaar geleden. Toen we dat hoorden door de hele school, moesten we heel snel onder ons tafeltje schuilen. Maar ik paste er bijna niet in! Iedereen was wel een beetje lacherig, maar in het echt gaat het helemaal niet zo. Iedereen is dan paniekerig en wil weg. Je volgt je instinct dus misschien ren je dan wel heel snel naar buiten in plaats van dat je luistert naar je docent. Het gaat in het echt natuurlijk heel anders. Je wilt overleven, niet de regels volgen. Nadat we 10 minuten schuilden onder ons bankje, moesten we in rijen gaan staan in de gang en liepen we de trap af. We verzamelden op het veld en daar werd ons verteld over hoe het ging en hoe het nog beter kan. Daarna gingen we naar de gymzaal omdat er een professor kwam van een universiteit. Hij legde hoe aardbevingen ontstaan en nog meer info over de vervelende rampen. Hij liet ook allerlei filmpjes zien en dat was wel interessant om te zien. Rond 5 uur was hij dan wel eindelijk klaar en was het tijd voor clubactiviteiten. We hadden we heel weinig tijd om te oefenen, dus waren we er maar even. Ook de shihan was er. Al met al, een drukke, leuke dag. 

Winter's coming but Frozen van go away
Ik heb trouwens een nieuwe winterjas gekocht! Dat was eigenlijk alweer een tijdje geleden (zo'n anderhalve week), maar het is echt een hele mooie jas, hihi. Ik heb een houtje-touwtje-jas gekocht. Misschien een beetje prijzig, maar ik had het er wel voor over. Hij is lichtbruin en van wol, dus doodfriezen ga ik niet. Waar ik wel de rillingen krijg, is Frozen. Want die rotfilm zie je nog overal hier! Oke, het was een gezellig film, maar that's it. Hier in Japan zie je overal Frozen-wcpapier, Frozen-iPhonehoesjes, Frozen balpennen, Frozen lunchboxjes, etc... Stop er nou eens mee! Als het net als Harry Potter meerdere films waren, snapte ik het wel, maar dit was maar een film zonder vervolging. Het was nog eens een film van een jaar geleden en de hype is nog steeds in volle gang. Maar goed, die Japanners houden het wel goed vol zeg. Ook op elke bunkasai waar ik ben geweest, ging het koor wel een nummer zingen van Frozen... Dus ja, 'frozen' in de tijd zijn ze wel een beetje. 

Dat was het dan voor vandaag! Het is nu half 10 en ben van plan zometeen tanden te poetsen en dan te dutten. Morgen weer een doodnormale dag, haha. 

Doei iedereen! 

Yosh! Pats! YFU!

Hoi mensen die mijn blog volgen (hartstikke bedankt :),


Wat is er toch weer veel gebeurd sinds ik laatst heb geschreven. Japan is ietsje kouder geworden en veel meisjes doen een lange vest over hun schooluniform aan, maar maken hun rok nog wel expres kort. Ik doe eigenlijk ook mee met de trend. Bedoel, YFU zei toch dat je mee moest doen met hun cultuur? ;P


PATS!!!
Ik heb eindelijk geraakt met kyudo! Ik was zo blij! Het zijn wel alweer een paar dagen terug, maar het zit nog heel vers in m'n hoofd. Het begon allemaal een paar weken geleden. Ik raakte dus de hele tijd m'n onderarm met de boog. Toen ik dat eindelijk onder de knie kreeg, raakte ik daarna m'n oor. M'n rechteroor. En ik moet zeggen, dat deed behoorlijk pijn. Vergelijk het maar een beetje als dat je oor uit elkaar wordt gescheurd :D. De eerste dag dat ik m'n hakama aan mocht doen, was het zelfs zo erg dat ik bloedde. Dus iedereen naar me gerend met een tissues en pleisters, want het was de eerste keer dat ze hadden meegemaakt dat er iemand bloedde bij z'n oor. Ik deed iets dus behoorlijk fout. Wat? Dat wist ik niet. Dus ik helemaal onder de pleisters en daarna weer geprobeerd verder te schieten. Maar steeds raakte ik m'n oor, dus die pleister vielen er weer af. Ik werd een beetje bang om te schieten. 
Nou komt er eens in de week de 'shihan' . Een oude man die heel goed is in kyudo en dat ook al jaren doet. Hij was ook een paar keer in Europa geweest voor wedstrijden en zelfs naar Nederland (volgens mij ook Leiden, daar bij het Stedelijk). Dus wij praatten in het begin best veel en hij hielp me ook. Dus toen ik vertelde dat ik steeds m'n oor raakte ging hij me helemaal helpen. Veel woorden sprak hij niet, maar liet zien hoe het moest. Ik deed het fout bij m'n rechterarm. Als je een keer kyudo hebt gezien, denk je misschien "Dat is toch niet zo heel moeilijk". Maar dat is het wel. Bij kyudo draait alles om hoe je houding. Dus als je arm net niet te ver naar achter staat kan je pijl de hele verkeerde kant op slingeren. Dat wil je niet, dus moet je daarvoor vaak oefenen. En omdat ik niet zo heel veel de gelegenheid had om te oefenen, deed ik het al die tijd fout. Blijkbaar. Maar gelukkig kwam de shihan op het juiste moment en leerde me hoe je niet je oor raakt. En ja hoor, na een paar keer met de makiwara te hebben geoefend, was het eindelijk gelukt niet m'n oor te raken. Ik heb in totaal twee keer gebloed en ben een week lang elke dag naar de verpleegster naar mijn school geweest. Wat bleek, ik had al die tijd zo vaak m'n oor geraakt dat er een gat was ontstaan. Pijn deed het eerlijk gezegd niet. Wel als je erop drukte, maar als je het gewoon zo liet, voelde ik helemaal geen pijn. De wond zelf heb ik niet kunnen zien, maar het zag er blijkbaar best 'gross' uit. Het is nu gelukkig helemaal geheeld en diezelfde dag dat de shihan kwam, hoorde ik dat heerlijke geluid: "PATS!" . 
En ook daarnet, heb ik twee keer geraakt van de 4 keer. Best knap, toch? Ik vind het nu weer leuker worden! Bij kyudo draait alles om concentratie, en het werkt echt als je helemaal zen bent en dan gaat schieten. Tuurlijk mag je soms wel een lolletje maken, maar erg moet het niet worden. Eigenlijk zou je bij kyudo een speld moeten kunnen horen vallen. Maar omdat we nu met veel mensen zijn, is dat onmogelijk. Iedereen loopt op en neer, laat wat vallen, snottert ff z'n neus of botst z'n boog met iemands anders z'n boog. Maar voor de rest moet het wel serieus zijn. Niet te veel lol, maar ook niet te veel serieuze blikken. Het moet natuurlijk nog wel leuk zijn, toch? 

Yosh!
Vorige zaterdag ging ik samen met de kyudo-club naar een wedstrijd. Sommige mensen van mijn kyudo-club mochten meedoen met een wedstrijd omdat ze hartstikke goed zijn (er was soort van een selectiewedstrijd en daar hadden een paar gewonnen). Dat weekend was er dus een wedstrijd tussen scholen in Nagoya en omstreken, een best belangrijke competitie dus. Ik ging samen met een paar andere meisjes van de kyudo-club daar naartoe om die mensen toe te juichen. Het was wel een lange rit van iets van anderhalf uur, we moesten om half 6 's ochtends wakker worden om te trein te halen... Ja... Behoorlijk vroeg. Ik was die dag van van tevoren vroeg naar bed gegaan om die volgende morgen fris en fruitig de dag tegemoet te gaan. Nou, ik ging 3000 x moe m'n bed in en kwam er 10000 keer zo moe uit. Je mocht eigenlijk zelf er voor kiezen of je wilde gaan, maar onze lerares en leraar hadden toch wel liever dat je ging. Bedoel, het is wel zo respectvol om je mede-kyudogenoten toe te juichen. Alleen de eerstejaars meisjes kwamen en een paar tweedejaars senpai. Ook kwam er een jongen van de eerstejaars. De enige, haha. Hij vond het helemaal niet leuk dat hij in z'n eentje was. Maar iedereen vond het wel hartstikke stoer van hem. Dikke duim. Je maakt toch wel een goede indruk zo op je leraren. Als je de anderen toejuicht, juichen ze jou ook wel een keer toe. 
Dus ja, dat toejuichen gaat niet van " Heeee joehoeeee, jaaaaa, goedzoooo! Jippieeeee, kom op!!! Ga ervooooor!! Sneller! Goed gedaaaaan" . Nee, ook bij het toejuichen bij kyudo gelden er een paar regels. Elke keer als iemand van jouw school raakt, zeg je " Yoshi!". ZO hard mogelijk. Yoshi betekent ook wel iets van " yes! ". En als je vriend of vriendin niet raakt, zeg je niks. Onze senpai deden het heel goed. De volgende dag, de zondag dus, mochten ze weer meedoen in de finale. Jammer genoeg niet gewonnen, maar wel heel knap gedaan. Ik doe het ze niet na, hoor. 
De dag in z'n totaal was wel een beetje saai. Je wacht namelijk de hele tijd totdat iemand die je kent, schiet. In die tussentijd heb je alleen maar vrije tijd. Ik zat meestal te niksen of ik ging kijken naar de wedstrijden van anderen. Maar veel was er niet aan. Gelukkig had ik wel wat eten bij me, yeeh. Eten verveelt nooit. Maar je maag kan het wel als vervelend ervaren haha. Die hele dag duurde tot zo'n 8 uur. Iedereen was moe... Ik ging weer vroeg naar bed want de volgende morgen ging ik een dagje uit met YFU-studenten uit mijn streek!

YFU!
Iets anders dan kyudo. Gister had ik een bustripje met wat YFU-studenten. Heel erg leuk. De prijs was ook heel leuk. 9.500 yen = omgerekend zo'n 100 euro. Wat een leuke prijs. Haha. Nee, het was echt heel leuk. K'heb nieuwe vrienden gemaakt en leuke en mooie plekken gezien. Ook al regende het wel, het was al met al een leuke gezellige dan. Ook gister moest ik rond half 6 wakker worden, want om kwart voor 8 moesten we verzamelen bij Nagoya-station. Daar wachtten ook de andere uitwisselingsstudenten. Ik ging samen met m'n AR daarheen en ik was een beetje zenuwachtig. Ik kwam daar aan en er stonden best wel veel studenten. 10 in totaal en nog 10 AR's. De studenten waren allemaal jaarstudenten, dus ze kenden elkaar al. Veel uit Europa. Twee uit Duitsland, twee uit Zweden, een uit Amerika, een uit Frankrijk, een uit Indonesië en een uit Finland (en ik uit Nederland) Iedereen was heel aardig en ik kon het aardig vinden met een Duits meisje. We hebben de hele busreis gepraat en ook zij doet kyudo! Ze vertelde dat ze het al 3 jaar doet en dat ze in Duitsland ook veel heeft gedaan. 
De eerste stop was appels plukken. We hadden een half uur om zo veel mogelijk appels te plukken en dan allemaal op te eten. Maar we snapten het niet heel goed dus we stopten was appels in onze tas. Haha, dat mocht eigenlijk niet. Je moest alle appels daar opeten in dat halve uurtje tijd. Dus wij allemaal in een hoekje gaan staan tussen de appelbomen en heel veel appels gegeten en in onze tassen gestopt. Een AR zei dat we appels konden schillen in een tentje wat verderop, dus wij daarheen slenteren. Was er een heel klein schattig omaatje die onze tassen allemaal een voor een ging controleren. En toen pakte ze een voor een appels eruit. Oops, busted... Tot onze verbazing mochten we al die appels meenemen. Zo lief! 
Daarna gingen we in een bootje varen in een heel mooi gebied tussen de bergen. Misschien post ik later wel wat foto's, het was echt een mooi uitzicht.
Toen weer even met de bus gereden en kregen we Lunch. Lunch met hoofdletter L, want het eten was een groot feest. We kregen een klein pannetje voorgeschoteld met heet water en een kommetje groente om dat daarin te doen. Heet ook wel 'nabe' . Ook wat vlees en ander 'okazu'. We kregen ook matsutake-gohan! Matsutake is een paddenstoel-soort dat heet duur en schaars is. Het was zooooo lekker! Ik zou dat wel elke dag kunnen eten. 
Na een uurtje te hebben gesmikt en gesmakt was het weer tijd voor de volgende bestemming. Een rope-way tussen de bergen. Jammer genoeg was het heel mistig dus veel konden we niet zien... Het uitzicht zou ook heel mooi geweest zijn als het helder weer was. Maar nee, het weer moest ons dure tripje weer eens verpesten. Nou, je wordt bedankt.
Na de rope-way gingen we weer een eindje rijden naar een klein toeristisch dorpje. Het was al erg donker, dus we konden niet veel zien. In de bus kregen we van de gids een kaart met drie bonnen. Met die bonnen konden we wat 'okashi' (Japans snoepgoed) halen in drie winkeltjes. We keken ook in wat omiyage-winkeltjes en hebben ook wat dingetjes gekocht. Ik appelgebakjes gekocht voor m'n gastgezin en soort drop gekocht voor m'n gastzusjes en gastbroer. Iedereen was heel moe de terugreis en ik ging even dutten. Na een klein uurtje kwamen we weer aan bij Nagoya-station en zeiden elkaar vaarwel. Ik weet wel dat we rond midden december een soort meeting orientation hebben voor de mensen in Nagoya en omstreken. Dat zien we elkaar weer! Zin in :)

Dat was het voor vandaag. Eigenlijk wel wat meer te vertellen, maar dat doe ik morgen wel (als ik tijd en zin heb dan, haha).

Welterusten allemaal!

Groetjes Aas

Was me het weekje wel

Heyhey!

Zoals de titel al luidt: het was me het weekje wel. Veel te vertellen deze keer (ik heb eigenlijk elke keer wel veel te vertellen, haha...)! Laatst geschreven op 22 oktober, dus da's alweer een tijdje terug. Laat ik dan maar beginnen met het vorige weekend, dus de weekend 25 - 26 oktober, want toen ging ik naar Tokio!

Een daggie Tokio en weer terug

Tja, "aaaaaaight", zouden veel mensen denken. Een weekendje naar Tokio. Ja, ik dacht ook " aaaaight!", maar als een toerist de stad rondwandelen kon ik niet, want ik ging niet zomaar naar Tokio om van de drukke stad te kunnen genieten. Nee, ik kwam voor de bruiloft van m'n nicht. Die zaterdag ging ik nog met m'n gastmoeder naar 'Kabuki' kijken. Kabuki is Japans traditioneel theater. Je hebt onder kabuki weer verschillende soorten theaters. De echt vroegere waar de acteurs (vrouwen mochten niet), helemaal wit worden opgemaakt en hun gezicht onder kleurige lijnen worden vol getekend, zware kleding aanhebben en rare bewegingen maken (plus onvatbare taal). En je hebt ook wat begrijpbare kabuki. De taal komt dan wat meer neer op het Japans nu en soms is het ook wel grappig. Maar omdat het gevoel voor humor best is veranderd vergeleken met dat van 300 jaar geleden, was het soms misschien een beetje anders voor ons. Dus ja, vroeg uit de wol en op weg naar Nagoya! Ik had m'n spulletjes allemaal al bij me (en dat was zwaar...) en vanaf het station ging we richting het theater. We hadden ook nog een onigiri gekocht, en ja, zoals gewoonlijk nam ik de tonijn-mayonaise onigiri. Dat is zoooo lekker. Ik kan het elke dag wel eten denk ik. Maar goed, vanaf 9 uur begon er een soort les over kabuki speciaal voor studenten zoals ik. Studenten kregen die dag namelijk korting. Anders zou het iets van het dubbele zijn, en dan moet je nogal diep in je buidel tasten. De man die de lezing gaf, legde het heel grappig uit en de hele zaal huilde van het lachen. Ik niet. Want ik begreep er geen woordenboek van :D (snap je die grap). Haha, awkward.

De eerste paar voorstelling waren nogal moeilijk te begrijpen, maar m'n gastmoeder legde het voor me uit, dus een beetje verstand had ik wel na afloop. Alle voorstellingen bij mekaar duurde tot zo'n half 3 zo'n beetje. Daarna weer naar het station geracet om de volgende bullettrain naar Tokio te pakken. M'n gastmoeder ging niet mee, dus ik was helemaal in m'n uppie. Wel spannend, hoor. Ik vind het nu zo leuk om alles alleen te doen. De trein te pakken op een station waar je de weg helemaal niet van kent. Spannend. Vroeger zou ik echt helemaal panisch worden als ik verdwaal. Maar toen op dat moment helemaal niet. Ik was helemaal zen! Dus ik afscheid van m'n gastmoeder nemen en toen zocht ik naar m'n perron. De rit in de bullettrain was wel chill. Ik zat gelukkig naast een normale man (hij rook lekker) en heb de hele tijd muziek geluisterd. En ik zag mount. Fuji! Heb ook foto's kunnen maken. Wat een mooie berg, waarom hebben we geen bergen in Nederland. Alleen maar koeien en weiland. En kaas. En molens. En stroopwafels. Haring met uitjes. Poffertjes. Oke, zo slecht is Nederland nou ook weer niet, haha. Het is een hartstikke leuk land, maar Japan is net iets leuk vind ik.

Na ongeveer anderhalf uur kwam ik aan in de wereldstad. Toen ik naar de juiste uitgang wilde zoeken, was het wel even moeilijk. Want je kunt naar links, rechts, naar voor en naar achter. Overal heb je wel uitgangen. Dus contact opgenomen met m'n (echte) moeder (m'n familie kwam naar Japan voor de bruiloft) en na een tijdje zag ik daar m'n ouders staan. Of ik emotioneel was? Nee. Naja, misschien even een traantje weggepikt, maar zo heel blij was ik ook weer niet (sorry mam pap). Ik voelde me eerder opgelucht. Ik weet dat YFU en andere uitwisselingsorganisaties adviseren niet je echte familie te ontmoeten tijdens je uitwisseling omdat je dan misschien heimwee krijgt. Nou, nee. Bij mij totáál niet het geval. Dat weekend met m'n familie voelde eerder alsof ik weer brandstof kreeg. Even benzine bijgepompt. Een volle tank. Alsof ik er weer tegenaan kan. En zo voelt dat nog steeds. Heimwee heb ik helemaal niet! Laatst wel even, maar dat was om een andere reden. 

De bruiloft was echt heel mooi. M'n nicht was heeeeel mooi! Ze is altijd al mooi geweest, maar toen leek het wel alsof ze van de hemel was gevallen, maar dan geland op een zachte kussen. De bruiloft was in een heel mooi en oud hotel in Tokio. Emperial hotel geloof ik. Ik had voor m'n nicht een fotoalbum gekocht als cadeau zodat ze foto's van de bruiloft of van hun gezin in kan stoppen (ze is zwanger). Ze vond het gelukkig heel leuk :).

Die avond aten we ook heel luxe. Dingen die ik normaal gesproken zelden kan eten, stopte ik gewoon in m'n mond. Van kaviaar tot een grote garnaal. Het was zo ontzettend lekker... Stiekem vond ik de bruiloftstaart een minpuntje. Zo lekker vond ik het nou ook weer niet.

Maar alles bij mekaar was echt een dikke vette duim omhoog! Mes compliments :)

Gelijk na het diner ging ik samen met m'n ouders terug naar Tokio station. Snel afscheid genomen en weer terug naar Nagoya!

Twee bunkasai-dagen

Vorige woensdag mocht ik vrij nemen van school voor het cultuurfestival (bunkasai) van m'n twee zusjes (ze zijn zo ontzettend cute, niet normaal). Zij zitten nog op de middelbare school (1e tot en met de 3e klas) en mij werd verteld dat de bunkasai van de middelbare school en de bunkasai van de hoge middelbare school (4e tot en met het 6e) heel anders is, en dat was het ook. De bunkasai daar was heel stil en alles werd gehouden in de grote gymzaal. Ook heel gezellig, hoor. Er werden allerlei optredens gegeven op het podium en m'n gastzusjes zongen mee in een koor. Heel mooi en heel schattig, haha. Rond de middag ging ik weer naar huis en heb ik lekker gechilled. De middelbare school was iets van 10 minuten lopen van huis dus dat is heel snel. Ik fiets ongeveer een kwartier naar school en 20 minuten terug. Want de terugweg is anders dan de heenweg. De heenweg is alleen maar berg af. Dus de terugweg dat allemaal fietsen, is best wel moeilijk. 

Vorige zaterdag ging ik naar de bunkasai van m'n gastbroer. Hij gaat naar een school voor slimme mensen, allemaal mensen die geïnteresseerd zijn in techniet, scheikut, wiskut, natuuurkut en allerlei andere hartstikke leuke vakken. Er waren allemaal kraampjes met eten en m'n gastbroer verkocht Frankfurt-worsten. Heel lekker! Ook daar werden in de gymzaal allerlei dingen georganiseerd, zoals een wedstrijd heel snel praten. Door de hele school waren er ook classevents. Elke klas doet dan iets. Het mag van alles zijn, maar de meeste klassen deden toch iets met techniek. En niet zomaar een lampje in elkaar knutselen en dat demonstreren, nee, deze mensen dachten "Hé, laten we een hoovercraft bouwen!". Of "Laten we een brug (ja een brúg) vouwen in de klas!". Of deze: "Bewegende robots die een potje voetbal spelen". Ik kan niet eens een vliegtuigje bouwen, zij maken zomaar een robot. Natuurlijk hebben zij ervoor geleerd, maar toch vind ik het echt heel knap. Het was ook best interessant om te zien. Het is dus wel duidelijk dat de mensen daar goed functionerende hersenen hebben (ik niet.... in een van m'n vorige posts schreef ik namelijk dat ik zelf 8+7 in de rekenmachine type). Maar, haha, ook aan hun uiterlijk kun je wel zien dat ze wel wat rekensommetjes lusten. Ik wil niet echt doen aan stereotypering, maar dit was toch wel grappig om te zien. Houthakkershemd in broek, bril, broek omhoog hijsen, zwarte grote gymschoenen en een klein buikje. Oja, en natuurlijk een encyclopedie onder hun armen. Heel sexy natuurlijk xD. Verder echt een hele leuke dag gehad. Rond de middag gingen weer naar huis, even wat boodschappen gedaan voor het avondeten. We aten tonkatsu! Japanse schnitzel. Dat is echt zo lekker... En toch vind ik de tonkatsu van m'n echte moeder lekkerder, haha. 

Au, dat doet zeer

Ongeveer een weekje geleden dat ik met kyudo echt zelfstandig mag schieten. Vandaag had ik geen les, maar wel kyudo. Van 9 tot 1 ongeveer. Het laatste uurtje kreeg ik het eindelijk onder de knie, maar daarvoor heb ik wel even flink moeten doorbijten. Ik zei dan wel dat het ging, in werkelijkheid leed ik wel flink. Als je zeg maar de laatste positie hebt van kyudo, dus armen gestrekt enzo en dan loslaat, kan het wel zo zijn dat je oor wordt geraakt en/of je onderarm. Dat gebeurt echter alleen als je het fout doet. Al die tijd heb ik het dus fout gedaan, en nogal flink m'n oor en arm zeer gedaan. En dat doet echt pijn. Het is dan ook moeilijk om dan nog te schieten en doen alsof het gaat. Je moet natuurlijk niet gaan janken van "Oh, het doet zo'n pijn...". Doorbijten en verdergaan. Dat is de spirit. Ongeveer 4 dagen geleden werd m'n onderarm zo veel geraakt dat het helemaal was gaan opzwellen en alle kleuren kreeg van de regenboog. De volgende dag zag je zelfs bloed en was de wond groen gekleurd. Echt, wow. Ik moest er wel om lachen "Wtf, haha, wow". Dat is wat ik dacht. Die dag natuurlijk weer kyudo en raakte ik het weer een paar keer. Gelukkig had ik lange mouwen dus zag je m'n wond niet (ik schaamde me wel een beetje). Dus ik vroeg aan een senpai hoe je je arm nou niet raakt. Toen vroeg ze of ze m'n wond even mocht zien en toen schrok ze wel een beetje. Ik luisterde wel naar haar advies en deed het ook na, maar het lukte niet. Steeds raakte ik m'n arm. Gelukkig vandaag kwam gaf m'n docent dé tip. En nu raak ik het niet meer! Ook m'n oor niet meer. Want m'n oor bloedde vandaag. Zo hard had ik geraakt. Haha, helemaal rood, paars gekleurd en was helemaal gaan opzwellen. M'n rechteroor was zo groot, als je van voren naar me keek leek het net alsof ik een nep oor op had. Ik moest er gelukkig wel om lachen, maar mij werd wel vaak gevraagd of het goed ging. Het laatste uurtje raakte ik gelukkig niet en ik denk dat ik het nu eindelijk onder de knie heb. Ik wil zo graag de goal raken!  Het geeft zo'n lekker geluid, als je raakt. "PATS!", hoor je dan. Dat is dan nog het enige wat je wilt horen. Morgen weer en kga weer m'n best doen, hehe.

Dit was m'n arm 'the day after'

Oja, vandaag had ik dus m'n hakama aan! De kleding die je aandoet met kyudo. Een lange broek dat er dus uitziet als een rok met een wit soort overhemd. Veel mensen vinden een hakama er erg cool eruitzien, en dat vind ik ook. Een hakama doe je op mijn school alleen aan in de weekenden + vrije dagen (zoals vandaag). Een hakama aandoen is een heel karwei en er zijn allerlei regeltjes, maar het resultaat is echt heel mooi. Het zit wel een beetje strak, maar je voelt je er best mooi in vind ik. Naar de wc is echt heel moeilijk though. Ik wil het niet nog een keer proberen, haha...

Toen ik met m'n vriendin naar de karaoke ging! En even gewinkeld :)

Morgen weer gewoon school, les en daarna kyudo. An ordinary day, zou je kunnen zeggen. Is ook wel zo, maar voor mij is het elke dag feest. Ik geniet elke dag van Japan. Het is dan wel zo dat ik de lessen weleens saai vind en dat het streng is, maar het is leuk. Ik zit al iets over de helft van m'n uitwisseling, maar het lijkt alsof ik hier al veel langer ben dan twee en een halve maand. Ik ben zo snel gewend geraakt aan alles eigenlijk. 

Het is nu kwart over vijf, dus moet nog even wachten op het avondeten. Het avondeten is denk ik weer wat laat omdat het middageten ook laat was. Geeft niet, k'heb nog lang geen honger. Ik ging samen met m'n gastzusje naar een combini om wat geld te pinnen voor deze maand. Toen heb ik een onigiri gekocht (raad eens wat erin zit? *wink wink*) en een Haagen-Dazs ijskuipje. 230 yen voor zo'n kuipje, kost wat, maar het is echt zo lekker! 

Dat was het dan weer voor vandaag. Misschien schrijf ik morgen of overmorgen nog wel even.

Doei allemaal!

Groetjes Aas