Dit was het dan!

Hoi allemaal!

Dit wordt dan de allerlaatste post uit Japan, en dit is ook de allerlaatste post van deze blog. Ik ga hierna ermee stoppen! Ik vond het hartstikke leuk om te schrijven en vond het ook fijn dat veel mensen het hebben gelezen. Elke keer dat ik keek naar de grafiek van hoe vaak mijn blog was bekeken, werd ik blij. Het werd elke dag wel meer dan 10 keer gelezen! Dat zorgde er ook voor dat ik door bleef schrijven. Maar nu, omdat m'n uitwisseling afgelopen is, zet ik er een punt achter. Het was een super ervaring. Deze hele uitwisseling:) Het voelde zo kort voor m'n gevoel... Ik kan m'n eerste schooldag nog zo goed herinneren. Ik was heel zenuwachtig en moest op een trappetje lopen naar het podium waar 800 leerlingen naar me zaten te staren. Voor de kerstvakantie moest ik een afscheidsspeech geven. En gisteren, was het de aller-aller-allerlaatste schooldag. Hier en daar wat tranen, hier en daar wat gelach... M'n klas had na de laatste toets die ze hadden in een andere klas het bord helemaal versierd en in het midden wat tafels neergezet met allerlei snoep. Het was zo lief van ze. Echt, super leuk:) Daarna kreeg ik nog een heel zak met snoep, haha, en twee kaarten waar iedereen iets heeft opgeschreven. Het is dan wel iets kleins, maar het betekende zoveel voor me. We hebben die dag nog heel veel foto's genomen en met elkaar gepraat. Daarna moest ik in het midden gaan zitten en toen kwam iedereen me even persoonlijk bedanken. Haha, was wel grappig om te zien hoe de jongens niet wisten wat ze moesten zeggen. "Uhh, dankjewel, doei" Naja, wel leuk, toch? Na school heb ik wel duizend keer met iedereen afscheid genomen. Ik denk dat dit afscheid moeilijker was dan het begin met m'n familie. Die zie je nog gauw, maar met deze mensen kan het wel jaren duren. We hebben elkaar wel beloofd een keer weer te ontmoeten en iedereen zei dat'ie naar Nederland zou gaan. Ik heb wel met drie meisjes een hele goede band kunnen opbouwen en hen ga ik kosten wat het kost echt zo snel mogelijk weer zien. Ik ga hard werken! Na de bel ging ik ook weer naar m'n kyudoclub om vaarwel te zeggen. De shihan was er ook, en aan hem heb ik Nederlandse klompjes gegeven, vond'ie heel erg leuk! Iedereen moest natuurlijk wel schieten dus ik keek maar gewoon. Ik probeerde dat plaatje van dat ze schieten zo goed mogelijk te onthouden. Dit zie ik nooit meer, dacht ik. Toen begon het wel een beetje wazig te worden voor m'n ogen. Ik vond het zo ontzettend jammer. Het idee dat iedereen nu gewoon school heeft, zometeen club heeft, vind ik een beetje gek. Ik denk dat iedereen het wel een beetje gek vindt. Haha, er is opeens een tafel vrij in het midden. Maar er komt wel weer een tafel bij bij het Bonaventuracollege!

Oke, nu even iets anders. Ik was de vijfde begonnen met inpakken en ik had jullie al verteld dat ik een nieuwe koffer had gekocht. Die is nu 18 kilo, dus er kan het een en ander wel bij. Maar hij zit propvol! Komt ook omdat ik gisteren opeens zoveel cadeautjes heb gekregen. De andere (grote) koffer zit nu op 24,5 kilo, dus daar moet wat uit. Op zulke momenten besef je echt pas dat alles een gewicht heeft. Zelfs een super normaal wit t-shirt, als je daar 5 van hebt, tja, dan zit je denk wel ik tegen de 300 gram denk ik. En als je ook nog je schooluniform, je hakama en je schoenen hebt, dan neemt echt veel plek in beslag! Ik wilde daarom nu de laatste blog schrijven zodat ik m'n handbagage ook kan voorbereiden. Dan kan daar wat in van m'n koffer. En m'n laptop kan er dan ook alvast in. Vandaag voor het avondeten wil ik het liefst alles af hebben. Dus daarom net toen ik die grote koffer ging wegen, dacht ik echt "shit", want er moet nog een tas in... Maar goed, ik bedenk wel wat en alles komt goed. 

Iedereen, hartstikke bedankt voor het lezen van m'n blog. Het was leuk, het was dan wel moeilijk soms om het bij te houden, maar totally worth it! 

Dag allemaal :)

Nog maar 6 dagen te gaan

Hoi iedereen,

Weer veel gedaan de afgelopen dagen. Het was een drukke kerstvakantie. Altijd als het vakantie is, heb ik geen idee wat voor dag het is. Ook vandaag, ik weet dat het de derde is, maar heb werkelijk geen idee welke dag het is. Ik weet dat ik op een zaterdag vertrek, zaterdag 10 januari ;). Ik heb wat info gekregen over de terugreis en het wordt een vermoeiende terugreis. Hieronder een kleine schets:

's Ochtends vroeg moet ik opstaan om de vliegtuig te nemen van Nagoya naar Narita Airport. Naja, een vliegveld dichtbij Nagoya. M'n vliegtuig daar vertrekt om 7:55, en ik hoorde dat ik iets van 7 uur ofzo moest verzamelen samen met andere uitwisselingsstudenten. De andere uitwisselingsstudenten die iets verder van Nagoya afwonen, vertrekken de dag ervoor en verblijven een nachtje bij Narita. Ik niet, want ik woon nog relatief best 'vlakbij'. Ik kom dan precies om 9 uur in de ochtend aan in Tokio. Daar ga ik dan weer inchecken en dan neem ik de vliegtuig van 11:20. Ik vlieg dan naar Heathrow in Engeland, 15:00 kom ik aan. Even wachttijd en om 18:45 stap ik na 5 maanden weer op Nederlands bodem. Er is alleen één probleempje. Ik heb de E-ticket van Nagoya naar Narita, maar niet de E-ticket van Narita naar Heathrow. YFU Nederland zou dat dus moeten checken. 

Ik vind het zo gek allemaal. Ik heb net de gala-foto's gekeken van m'n Nederlandse school en zie zo iedereen lachend op de foto staan. Die mensen ga ik weer zien! Jeuh, ik heb er eigenlijk wel echt zin in om naar huis te gaan. Misschien heb ik teveel cadeautjes gekocht, maar dat maakt helemaal niet uit. Ik wilde het zelf en ik wilde graag cadeautjes geven aan de mensen die veel voor me hebben gedaan en hebben betekend. M'n oma bijvoorbeeld. En natuurlijk m'n ouders ook. Er zijn nog meer mensen, hoor. Ik denk achteraf dat 10 maanden toch te lang zou zijn geweest. 5 maanden was echt genoeg, haha. Natuurlijk vind ik het ook jammer, vaarwel zeggen met iedereen is altijd moeilijk. Maar ik kom weer terug! Het laatste gesprekje met de rector was ook wel leuk. Ze bood me trouwens een baan als Engels docent aan, haha. Lijkt me wel leuk, ik denk er wel over na.  

Morgen begint kyudo weer. Ik ga alleen wel eerder weg, want ik ga met twee vrienden naar Nagoya. We gaan naar Sweets Paradise. Dat is een all-you-can-eat restaurant met taartjes, gebakjes, koekjes, pudding, crepes, etc. En dat voor 1500 yen. Zo'n 15 euro denk ik. Leuk toch? Ook hebben de senpai morgen wat te melden. M'n gastzusje zei dat ze wat gingen zeggen over mij, hoe ze het vonden ofzo. Ik weet niet, ik zie het wel. 
Ik ging gisteren nog al m'n filmpjes kijken van YouTube en toen zag ik dat iemand had gereageerd op m'n kyudo-filmpje. Moet je maar ff kijken. Ik zei dat ik door wilde gaan met kyudo en toen stuurde hij me het e-mailadres van de dojo in Leiden. Dus ik ga morgen even mailen of ik misschien lessen mag nemen daar :). Leukleuk! Eerst moet ik er voor zorgen dat ik de kake mag houden. Omdat die kake best wel prijzig is (is van leer), moet ik er wel misschien m'n portemonnee bij houden. Maar dat heb ik er wel voor over, hehe.

Jaaa, dus een paar dagen eerder was het oud en nieuw. Oud en nieuw hier in Japan is heel anders. Stil vooral. Ik heb één keertje Japans oud en nieuw meegemaakt, en dat was ook heel stil. Naja, op straat dan. Binnen in het huis is het lekker gezellig, iedereen eet dan samen en veel mensen kijken dan 'kohaku' op tv. Een zangprogramma waar beroemde Japanse zangers en zangeressen tegen elkaar strijden. We gingen op 30 december met z'n allen naar Osaka naar de opa en oma van m'n gastgezin. Osaka is ietsje warmer dan Nagoya en vooral dat huis van hun is veel warmer. Het is een mansion en in Nagoya wonen ze in een appartement, en dat is heel wat kouder. Dus elke keer toen ik thuiskwam van ergens, kwam ik thuis in een koud huis, ai, niet echt fijn, haha. De woonkamer is wel warm though. Maar de sláápkamer, ugh. Echt, alleen al dat omkleden, haha. Nog ff volhouden asie. Waar was ik? Oja, oud en nieuw. Oud en nieuw bij m'n opa en oma in Japans was wel heel anders, toch. We zaten met z'n allen om de tafel, praatten veel en het was heel gezellig. Hier viel het toch wel een beetje tegen. Bij het aftellen zaten alleen m'n gastzusjes, gastbroer en ik op de bank voor de tv. M'n gastzusje zat op haar iPod en m'n gastouders zaten in de keuken wat te rommelen, de opa en oma van m'n gastgezin zaten te slapen. Ennnn BAM!, het was 2015. Haha, heel anders dus. Daarna gingen we gelijk slapen. Het was echt even tot nul tellen en gelijk onder de wol. De volgende ochtend weer vroeg opstaan (killing was het) en ontbijten en daarna naar de jinjya (tempel) om voor een goed jaar te wensen. Dat doet elke Japanner met nieuwjaar. Het was dan wel iets anders dan ik had verwacht, het was toch wel leuk, hoor. Alleen hier doen ze het anders. De volgende dag kwamen de zus en haar familie van m'n gastvader. Ik heb best veel geld gekregen, otoshidama. Dat is een envelop met geld erin. Meestal wordt het aan kinderen gegeven zodat ze in het nieuwe jaar leuke dingen kunnen kopen. Ik heb vandaag nieuwe koptelefoons gekocht. En mán, die zijn zo goed! Sony, dus dat verwacht je ook wel. Er staat 'extra bass', dus de muziek is nog beter, haha. 

Ik ga maar eens stoppen, het is 11 uur. De was moet even opgehangen worden, want k'heb nogal wat. Oja, ik ga deze week ook nog naar de kapper. Ik wil het graag korter. Jullie zien het wel.

Welterusten!